PWM5573
Nowy produkt
1 Przedmiot Przedmioty
Ostatnie egzemplarze!
Data dostępności:
Tytuł | Dudziarz op. 19 nr 2 z "Dwóch mazurków charakterystycznych" na skrzypce i fortepian |
Autor | Henryk Wieniawski |
Redakcja | Zdzisław Jahnke |
Wydawnictwo | PWM-Polskie Wydawnictwo Muzyczne |
Miejsce wydania | Kraków [KR] |
Rok wydania | 2021 |
Seria | Miniatury skrzypcowe |
Format | N-4 |
Oprawa | MK-miękka |
Liczba stron | 10 |
Wersja językowa | polsko-angielska |
Numer wydania | 8 |
ISBN/ISSN/ISMN | 979-0-2740-0245-9 |
EAN/UPC | 9790274002459 |
Stan | nowy |
Czas wysyłki | 3 -5 dni od momentu dyspozycji wysyłki lub płatności |
Wieniawski skomponował dziewięć mazurków, z czego siedem zostało wydanych przez kompozytora (opp. 3, 12, 19 oraz 2 mazurki nieopusowane), a dwa niewydane zaginęły. Wszystkie mazurki należą do utworów wczesnych, pochodzą bowiem z pierwszej połowy lat 50. XIX w.; jedynie mazurki op. 19, najpóźniejsze, datowane są na rok 1860. Później kompozytor już nie sięgał do tego gatunku. Mazurki op.19, pierwszy Obertas, drugi Dudziarz / Le ménétrier, zostały wydane dopiero w 1878 roku, czyli blisko 20 lat po ich skomponowaniu, w wydawnictwie Schotta w Moguncji.
Każdy z mazurków op. 19 opatrzony jest inną dedykacją. Nr 1, Obertas, dedykowany jest baronowej Ewelinie de Reisky; nr 2, Dudziarz – Wandzie Młodnickiej, pisarce i rzeźbiarce ze Lwowa. Odrębne dedykacje każdego z utworów świadczą o tym, że kompozytor nie traktował op. 19 jako całości o charakterze cyklu.
Omawiany Mazurek odznacza się prostą harmoniką. Kompozytor operuje tu głównie podstawowymi relacjami funkcyjnymi. Partia fortepianu pełni jedynie rolę towarzyszenia, nośnika elementu harmonicznego, a także środka stylizacji ludowej praktyki wykonawczej poprzez częste stosowanie burdonów kwintowych, głównie tonicznych.
Zofia Chechlińska