WEZWANIE MOWY. MYŚLENIE MOWY, LITURGIA I PIĘKNO W FILOZOFII FRANZA ROSENZWEIGA Janusz Maj

Zgodnie z tytułem i deklarowanym już na wstępie zamierzeniem, autor zwraca szczególną uwagę na poruszany przez Rosenzweiga problem liturgii i sztuki (lub piękna) jako form obcowania z transcendencją na gruncie konkretnego doświadczenia. Uwypuklenie tego problemu w myśli Rosenzweiga oraz powiązanie go z ogólniejszą problematyką bycia religijnego oraz „myślenia mowy” stanowi o oryginalności pracy Janusza Maja.
[Z recenzji dr hab. W. Małgorzaty Kowalskiej]

Janusz Maj w swojej książce przedstawia i uzasadnia, że w filozofii współczesnej podejmowane są te same problemy, które pomimo różnicy czasowej obecne już były w latach dwudziestych ubiegłego wieku w nurcie filozofii dialogu. Są to: podmiotowość heteronomiczna oparta na wezwaniu i odpowiedzi, relacja intersubiektywna, rozbicie tradycyjnych struktur ontologicznych w ukazywaniu tego, co postmetafizyczne czy krytyka idealistycznych form myślenia, jako form totalnych.
[Z recenzji prof. dra hab. Jerzego Ochmanna]

Janusz Maj, doktor filozofii, absolwent filozofii i pedagogiki. Zajmuje się filozofią dialogu oraz jej recepcją w myśli współczesnej, a także jej zastosowaniem w myśli pedagogicznej. Autor licznych artykułów publikowanych m.in. w „Filozofii Dialogu”, „Filozofii Religii”, „Logosie i Ethosie” oraz w „Pedagogice Dialogu”. Dopiero w ostatnich latach zwrócono uwagę na estetyczny wymiar filozofii Rosenzweiga doszukując się w nim oryginalności. Janusz Maj pokazuje w swojej interpretacji, że sztuka i piękno wyrażają to, co niewyrażalne, a sztuka i liturgia urzeczywistniają doświadczenie wieczności w doświadczeniu faktyczności.
[Z recenzji dra hab. Leszka Hońdo]