ETHOS PRACY W DOKTRYNIE I PRAKTYCE OPUS DEI Jan Domaradzki

Jan Domaradzki (ur. 1979), doktor socjologii, adiunkt w Katedrze Nauk Społecznych Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Studia magisterskie odbył w Instytucie Socjologii UAM. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół socjologii religii a zwłaszcza religii w warunkach modernizacji społecznej. Odrębny nurt zainteresowań stanowi socjologia medycyny, ze szczególnym uwzględnieniem procesu medykalizacji społeczeństwa i teorii krytycznej. Autor monografii Religia Ludzkości. Augusta Comte’a socjologiczna wizja religii (2005) oraz współredaktor Male Health. Contemporary Issues (2009) i kilkunastu artykułów naukowych.

Praca Jana Domaradzkiego doskonale wypełnia lukę w socjologicznych badaniach nad Opus Dei, ruchami religijnymi i ich rolą dla zmiany społecznej. Koncentrując się na socjologicznej interpretacji Autor umiejętnie pokazuje Opus Dei także z perspektywy psychologicznej, etycznej i teologicznej [...]. Cel pracy, tj. rekonstrukcja ethosu pracy w doktrynie i praktyce Opus Dei, obejmujący nie tylko charakterystykę tego ruchu religijnego, ale i ukazanie miejsca i roli wybranych form religii we współczesnym świecie, został zrealizowany w nader kompetentny, jasny i rzetelny sposób. [...] Autor z powodzeniem stawia także czoła stereotypom dotyczącym Opus Dei. Przy braku tego typu publikacji na polskim rynku praca Domaradzkiego stanowi istotny wkład w zakres badań na tą organizacją. Atutem recenzowanej pracy jest również to, że Autor daleki jest i od apologii, i od niesprawiedliwej krytyki.
[Z recenzji prof. dr hab. Anieli Dylus]

Praca stanowi ważny głos w toczącej się od dłuższego czasu dyskusji o „śmierci religii”, jej sekularyzacji tudzież prywatyzacji. Jan Domaradzki eksponuje inną tezę: Opus Dei jest przykładem przeniesienia religii ze sfery prywatnej w ramy instytucji, struktur społecznych (fenomen deprywatyzacji i desekularyzacji).[...]. Widać tu świetną znajomość stanu badań nad tą organizacją. Zwłaszcza że od czasu publikacji głośnej pracy Browna Kod Leonarda da Vinci nie milkną spory i dyskusje nad miejscem, rolą i charakterem tej organizacji [...]. Nawet przy ściśle teologicznych kategoriach Domaradzki odnajduje ich powiązania czy odmiany występujące w pracach socjologów [...]. Cennym i oryginalnym jest również postulat Autora, by do socjologicznej analizy ruchów społecznych włączyć ruchy religijne i motywowane religijnie ruchy społeczne.
[Z recenzji prof. dr hab. Michała Musielaka]