Duchowość ponowoczesna. Studium z zakresu socjologii jakościowej jest opisem ponowoczesnej religijności określanej jako prywatna, indywidualna, ale i pozainstytucjonalna forma wiary w istnienie rzeczywistości pozaempirycznej. Ma to znaczenie dla ludzi poszukujących odpowiedzi na pytania o sens własnego istnienia oraz nadrzędne zasady porządku społecznego, globalnego, a nawet kosmicznego. Ponowoczesna duchowość, rozumiana jako wewnętrzny sposób doświadczania nadprzyrodzoności w codziennych sytuacjach życiowych, jest religijnością, mimo że nie musi być i nie jest kojarzona z przynależnością do Kościoła.
„Książka stanowi oryginalne i bardzo interesujące socjologiczne studium złożoności i wielowymiarowości przemian religijności i duchowości w dobie modernizacji, globalizacji, pluralizmu społeczno-kulturowego i indywidualizmu strukturalnego […], podejmuje ważne problemy współczesnej religijności i duchowości w świecie chrześcijańskim, stawia przed czytelnikiem ważne problemy filozoficzne, antropologiczne, psychologiczne i socjologiczne. Nie zawsze udziela ostatecznych odpowiedzi, ale prowokuje do stawiania dalszych pytań i namysłu nad kondycją duchową współczesnego świata. […] Nauka współczesna, w tym także antropologia i socjologia, podejmuje te problemy, które dawniej były zarezerwowane dla teologów i filozofów. […] Nową duchowość należy rozpatrywać jako fenomen o charakterze indywidualnym, podmiotowym, doświadczeniowym i emocjonalnym oraz, co ów fenomen wyróżnia, jako przejaw osobistego poszukiwania sacrum bez pośrednictwa Kościoła. […] Indywidualizacja religijności i duchowości polega na tym, że jednostka sama wybiera określone elementy chrześcijańskiej tradycji i pozostaje otwartą na wpływy innych religii i nurtów ideowych. Staje się w ten sposób kreatorem swojej religijności”.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Janusza Mariańskiego
