Maria Libiszowska-Żółtkowska należy do czołówki polskich socjologów religii i jest znaną badaczką zjawisk religijnych. Książka jest efektem badań przeprowadzonych przez nią wśród polskich uczonych. Autorka analizuje postawy wobec wiary, praktyk religijnych, wybranych aspektów moralności, oceny Kościoła i światopoglądowej tolerancji wobec zjawiska nowych ruchów religijnych. Praca zawiera dużo interesującego materiału statystycznego oraz sporo spontanicznych wypowiedzi samych respondentów. Według autodeklaracji środowisko profesorskie to w 64% ludzie wierzący oraz w 19,7% ateiści.

Wiara uczonych, to jest tych, których wiedzę sankcjonują najwyższe tytuły naukowe i których społeczeństwo darzy prestiżem oraz zaufaniem, waloryzuje nasze własne przekonania. Uczony w swojej profesji jest ekspertem. Rozciągnięcie przypisanego autorytetu poza przynależne mu miejsce nie w każdym wypadku jest uzasadnione, a mimo to z różnym skutkiem eksperymentowane, zwłaszcza w polityce i służbie państwowej. In corpore profesorowie, ze względu na swój społeczny status i potwierdzoną dyplomem wiedzę, wzbudzają respekt. Atencja dla nauki jest przenoszona na człowieka, który nauką się para. Przekazywana ex cathedra wiedza przyjmowana jest jako pewnik. Wobec prywatnie głoszonych poglądów nie ma już takiej jednoznaczności. Nie znaczy to jednak, że prywatne poglądy osób darzonych zaufaniem ze względu na kwalifikacje zawodowe, nie są dla pozostałych interesujące i warte poznania. W jakiejś mierze autorytety kształtują opinię publiczną chociażby dlatego, że to im właśnie dana jest szansa nagłaśniania swoich przekonań. Pozostali mogą jedynie się z nimi zgadzać bądź je odrzucać, zawsze jednak w cieniu własnej prywatności .
O tym, jak grupa polskich uczonych końca XX wieku postrzega kwestie wiary i wynikające z tego faktu praktyczne konsekwencje jest ta - warta uwagi - książka.