Mimo że postać o. Damiana Stachowicza była znana polskim muzykologom i wykonawcom od wielu lat, w świadomości szerszej publiczności funkcjonuje on nadal jako autor jednego, mało reprezentatywnego utworu - Veni Consolator, na sopran, trąbkę i b.c. Przeprowadzone badania archiwalne skłaniają do spojrzenia na jego twórczość w nowym kontekście. Z informacji źródłowych wyłania się obraz wszechstronnie wykształconego zakonnika, teologa, retora i muzyka działającego na dużym obszarze Rzeczpospolitej. Rozproszenie informacji sprawia, że w różnych opracowaniach napotkamy na sprzeczne dane dotyczące twórczości kompozytora. Wiele niejasności dotyczy zwłaszcza stanu zachowania źródeł, jako że ponad połowa jego dzieł przetrwała jedynie w XX-wiecznych odpisach sporządzonych przez Adolfa Chybińskiego, zaś spora część rękopisów oryginalnych jest zdekompletowana i wymaga uzupełnień. Niniejsza praca prezentuje wyniki badań nad twórczością o. Damiana Stachowicza i muzyką w konwentach pijarów, prowadzonych od 2004 r. w Instytucie Muzykologii UJ. Ich efektem była również publikacja źródłowo-krytyczna wszystkich zachowanych dzieł kompozytora. Obok przedstawienia biografii Stachowicza w kontekście kultury i edukacji pijarskiej, na tle życia muzycznego w Polsce XVII w., książka ta uwzględnia dwa ściśle ze sobą powiązane elementy: pierwszym jest krytyka źródeł, drugim analiza kompozycji, której poddane zostały następujące aspekty - forma, technika i faktura, melodyka oraz związki słowno-muzyczne. W ostatnim rozdziale podjęto próbę odpowiedzi na pytanie o genezę stylu kompozytora i jego miejsce w kontekście muzyki europejskiej II połowy XVII w. Prezentowana publikacja stanowi zmienioną wersję pracy magisterskiej napisanej w Instytucie Muzykologii UJ w Krakowie w 2007 r., za którą autor otrzymał Ray and Ruth Robinson Musicology Award (2007).