II KONCERT SKRZYPCOWY NA SKRZYPCE I FORTEPIAN OP. 22

Entuzjastyczne nastawienie do tego utworu nie zmieniło się od 1862 roku, gdy po raz pierwszy usłyszeli go słuchacze w St. Petersburgu. Przyczyny tej niezwykłej popularności tkwią w samej kompozycji, która posiada wysokie walory artystyczne, jest świadectwem dojrzałego warsztatu kompozytorskiego i wyrafinowanej techniki skrzypcowej. Jej wartość i znaczenie potwierdzają nieustannie znakomici soliści, którzy za każdym razem wnoszą do niej coś nowego, nie ujmując przy tym nic z pierwotnej świeżości i polotu.

[opis ze strony wydawcy]

Henryk Wieniawski (ur. 10 lipca 1835 w Lublinie, zm. 31 marca 1880 w Moskwie) był jednym z najwybitniejszych polskich artystów w historii – genialnym skrzypkiem wirtuozem, kompozytorem i pedagogiem okresu romantyzmu. Uważany jest za jednego z najważniejszych twórców literatury skrzypcowej XIX wieku, a jego wirtuozeria była często porównywana do tej, jaką prezentował Niccolò Paganini.

Choć dorobek kompozytorski Wieniawskiego jest niewielki (zawiera 24 utwory z numerami opusowymi), ma on fundamentalne znaczenie dla repertuaru skrzypcowego.

Dla upamiętnienia jego osoby i dorobku, od 1935 roku w Polsce odbywa się Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego, obecnie organizowany przez Towarzystwo Muzyczne im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu. Jest to jeden z najbardziej prestiżowych konkursów skrzypcowych na świecie.