Głównym zagadnieniem w pracy Pawła Możdżyńskiego jest światopogląd, mentalność, oraz różne sposoby doświadczania i praktykowania Reiki w Polsce. Autor bada zjawisko Reiki jako jedną z reakcji człowieka współczesnego, który poszukuje spełnienia swoich archetypowych oczekiwań w ponowoczesnej rzeczywistości. Autor umiejscawia Reiki wśród współczesnych form duchowości, zwracając szczególną uwagę na swoistość jej polskiej wersji.

Każdy członek tego ruchu na własne potrzeby stwarza siebie jako synkretyczną całość, niepowtarzalną, działając spontanicznie, w pewnym sensie zmieniając się w hybrydę, mieszańca. Reikowiec z konieczności improwizuje - przecież nie ma dwojga takich samych ludzi o identycznych uwarunkowaniach, karmie, losie, historii osobistej. Nie można więc kopiować czyichś rozwiązań. Tworzy się tu więc nowa tożsamość człowieka, której głównymi cechami są wielopłaszczyznowość, holizm, synkretyzm inspiracji, nastawienie na przeżywanie. Nowoczesność łączy się z archaicznością, naukowość z duchowością, medytację z konsumpcjonizmem. Dobór części składowych nowej tożsamości jest prowadzony na podstawie indywidualnego przeżycia, które zdaje się tu być ostatecznym kryterium prawdy i fałszu, dobra i zła.