Doświadczenia Religijne (1902) to ciąg dalszy serii Classica Religiologica wydawanej przez NOMOS (poprzednie dzieło to Gnoza K. Rudolpha). W Polsce to trzecie wydanie, poprzednie pochodzą z 1918 i 1958. Doświadczenia W. Jamesa (1842-1910) to dzieło niezwykłe. Autor, psycholog i filozof amerykański tą pracą wpisał się na stałe do kanonu klasyki religioznawstwa. Jest to wersja ksiązkowa tzw. Wykładów Giffordzkich, wygłoszonych przez Jamesa na Uniwerytecie w Edynburgu. O czym one traktują? Począwszy od analizy pojęcia "rzeczy boskich" poprzez duszę ludzką, nawrócenie, świątobliwość, mistycyzm, mówią o znamionach świadomości religijnej". Dzieło bardzo aktualne, które znać i mieć warto.

Próbując zrozumieć procesy biorące udział w pojawieniu się stanu mistycznego, James stanął przed złożonym problemem. Z jednej strony zdawał sobie sprawę, że istnieje "fizjologiczna strona" zagadnienia, do której z zasady miał stosunek sceptyczny jako do sfery znajdującej się w zasięgu "materializmu lekarskiego", z drugiej - widział także inne przyczyny "świadomości kosmicznej lub mistycznej". Po pierwsze - techniki jej "metodycznego uprawiania jako pierwiastka życia religijnego" w wielu tradycjach religijnych (James wymienia hinduizm, buddyzm, islam i chrześcijaństwo), po drugie - sensy przeżywane w tych doświadczeniach. Jak pisze: "owoce muszą mieć wartość życiową. Gdy człowiek wychodzi z Samadhi, [...] staje się 'oświeconym, mędrcem, prorokiem, świętym; cały jego charakter uległ zmianie, życie jest zmienione, rozjaśnione'". Konkluzja jest jasna: mistycyzm jest metodą dochodzenia do prawdy i dokonania się przemiany omawianej wcześniej jako nawrócenie. To w takim stanie do człowieka dociera bezpośrednia wiedza o transcendencji: "...po doświadczeniach mistycznych pozostaje wrażenie niezawodne stykania się z objawieniem, z nowymi głebinami prawdy".
[fragment z Przedmowy Pawła M.Sochy]