PUSTKA INNEGO. POGLĄD SZENTONG W SZKOLE KARMA KAGJU BUDDYZMU TYBETAŃSKIEGO Jolanta Gablankowska-Kukucz

Buddyjski pogląd pustki innego (szentong), uznawany przez wielu za kontrowersyjny, w XVII stuleciu opatrzony został przez rząd tybetański etykietką herezji, co spowodowało zakaz jego rozpowszechniania przez prawie dwa stulecia.
Pogląd ten przeciwstawia pustkę relatywnych zjawisk pustce ostatecznej rzeczywistości. Relatywne zjawiska są puste, gdyż nie mają własnej natury, pojawiają się dzięki zaistnieniu odpowiednich przyczyn i warunków. Ostateczna rzeczywistość nie jest takim zjawiskiem. Zgodnie z szentong, jest niezmienna, wieczna, niezłożona i całkowicie pozbawiona wszystkiego, co jest złożone i nietrwałe. Ponieważ jest wolna od wszelkich relatywnych zjawisk, można uznać ją za pustą, czyli wolną od wszelkich splamień.
Za twórcę szentong uważany jest Dolpopa Szierab Gjaltsen, mistrz buddyjski związany z tradycją Sakja. Zwolennikami szentong byli także nauczyciele z linii Kagju i Ningma. Książka przedstawia rozwój myśli szentong od czasów Dolpopy po współczesne nauki nauczycieli z lini Kagju, zestawiając je z poglądami konkurencyjnej szkoły pustki własnej natury.

Spis treści:

Wstęp Wprowadzenie Historia tradycji Szentong Źródła w literaturze indyjskiej Szentong - linia przekazu Szentong przed Dolpopą Dolopopa - życie i dzieło Historia szentong po śmierci Dolpopy Ekumeniczny ruch Rime Szentong jako system filozoficzny Doktryna Pustka własnej natury i pustka innego Dwie prawdy i dwa rodzaje negacji Osiem świadomości Trzy natury Historia szkoły Karma Kagju Stopniowe wprowadzenie w szentong Natura buddy Dwie prawdy i trzy natury Świadomość i mądrość Podsumowanie Pieśni urzeczywistnienia Słowniczek Bibliografia