Music & Dance

Antoni Cofalik GAMY DWU-, TRZY- I CZTEROOKTAWOWE NA SKRZYPCE

PWM11287

New product

39,00 zł tax incl.

Data sheet

Title Gamy dwu-, trzy- i czterooktawowe na skrzypce
Author Antoni Cofalik
Publisher Polskie Wydawnictwo Muzyczne
Place of publication Kraków
Published 2021
Publishing series Skrzypce
Size N-4
Cover paperback
Number of pages 91
Language version Polish-English
No. of edition 4
ISBN/ISSN/ISMN 979-0-2740-0801-7
EAN/UPC 9790274008017
Book condition new
Shipping time about 3-5 days from receiving the payment

More info

„Zagraj gamę, a powiem ci jakim jesteś skrzypkiem." To zdanie, które pada zwykle na pierwszym spotkaniu nauczyciela z uczniem, mówi wiele o wartości i znaczeniu tych popularnych, choć niespecjalnie lubianych przez uczniów ćwiczeń. W gamie jak w soczewce ogniskują się wszystkie wady i zalety skrzypka, szczególnie w takich elementach jak intonacja, jakość dźwięku, zmiany pozycji, aparat gry.
Czy warto ćwiczyć gamy?
Z analizy trudnych fragmentów w koncertach i kompozycjach wirtuozowskich wynika, że większość tych miejsc oparta jest właśnie na gamach i pasażach. Odpowiedź na postawione wyżej pytanie jest zatem tylko jedna: warto i należy to robić, bowiem skrzypek ćwiczący gamy regularnie i osiągający w tej dziedzinie zadowalające rezultaty ma w znacznym stopniu rozwiązane problemy techniczne, jest lepiej przygotowany do grania trudnych utworów i - co ważne - przyswaja je sobie w krótszym czasie. Gra skrzypka nie ćwiczącego gam zawsze trąci dyletantyzmem oraz brakiem pewności techniczno-intonacyjnej, zaś zaczynającego codzienną pracę na instrumencie od gam, jest uporządkowana, dokładniejsza, bardziej profesjonalna.

W części I niniejszego zbioru znalazły się wybrane gamy dwuoktawowe w I pozycji przeznaczone dla uczniów początkujących. Nowością w stosunku do będących w użyciu opracowań jest wprowadzenie w rozłożonych akordach triady harmonicznej (T-S-D). Wzmacnia to u młodego skrzypka wyczucie odniesień funkcyjnych, rozwija słyszenie harmoniczne. Zaletą naszego wydania jest dążenie do regularności rytmicznej oraz proporcjonalności poszczególnych odcinków gamy. Tego typu układ dźwięków przyzwyczaja grającego do ładu metryczno-rytmicznego, uczy dyscypliny formalnej.
Część II - gamy dwuoktawowe ze zmianami pozycji, bardziej rozbudowanymi pasażami oraz dwudźwiękami stawiają już wyższe wymagania. Płynne przechodzenie z kierunku wznoszącego w ruch opadający (bez zatrzymywania się na najwyższym dźwięku) dodaje gamom „melodyjności".
W opracowaniu gam trzyoktawowych (cz. III) oparłem się na Das Skalensystem Carla Flescha, rozbudowując je w kierunku biegłościowo-wirtuozowskim. Nie będąc zwolennikiem łącznego wykonywania gam jednoimiennych (często tak są one grane), rozdzielam gamy durowe i molowe, umieszczając je w oddzielnych blokach. Rozpoczynanie obu bloków od najniższego .dźwięku (g) uwzględnia gradację trudności wspinanie się do coraz wyższych pozycji. Co się tyczy grupowania nut, wybrałem najczęściej spotykany w koncertach i innego rodzaju utworach układ czwórkowy (początkowe triole w gamach trzyoktawowych traktuję jako spokojny rozruch, a przy problemach z wibracją wykorzystuję jako studium wibracji ciągłej). Układ czwórkowy z melodycznym „zawijasem" na początku i na końcu gamy pozwala na wykorzystanie tekstu gamowego do różnorakich smyczkowań oraz typowo skrzypcowych artykulacji. Najważniejsze z nich zamieszczam pod gamą-bazą.
Jeśli chodzi o aplikaturę, zastosowałem schemat palcowy (nieco inny dla gam durowych, inny dla molowych) ułatwiający opanowanie gam i pasaży en bloc. Wytworzenie u grającego odpowiednich nawyków palcowych pozwalających na samodzielne rozwiązywanie problemów palcowania w granych utworach to kolejny cel powyższego zabiegu. W gamach zaczynających się od dźwięku/oraz^, oprócz palcowania powszechnie stosowanego (rozpoczynanie na strunie G), podaję palcowanie alternatywne (początek na strunie D), wymagające większej zwinności lewej ręki, ale dające lepsze brzmienie.
W graniu dwudźwięków jako zasadę przyjąłem „palcowania impulsywne" (zmiany pozycji na mocnych nutach grup rytmicznych), co przy grze po dwie nuty legato sprowadza się do jednoczesnych zmian smyczka i zmian pozycji. Wyjątek stanowią sytuacje, kiedy korzystniejsze ruchowo wydaje się odejście od tej zasady oraz zbliżenie pozycji do siebie (I - II zamiast I - III), przy równoczesnym wykorzystaniu pustej struny.
Zmiany pozycji, zarówno w górę jak i w dół, należy wykonywać techniką bliskiego kontaktu palca ze struną, najlepiej „nowym" (docelowym) palcem. W gamach durowych oraz pasażach, a także w pasażach przynależnych gamoni molowym, palec 1. po osiągnięciu najwyższej pozycji powinien być zatrzymany na strunie aż do powrotu tego samego dźwięku w pochodzie zstępującym. W oktawach podaję wyłącznie palcowanie Thomsonowskie (j 2)' zwykłe jest dla skrzypków oczywiste. Oktawy i decymy od tonacji F-dur, f-moll, ze względów czysto praktycznych, a także brzmieniowych, doprowadzam jedynie do VI stopnia danej gamy. W gamach chromatycznych od tonacji D-dur, d-moll w pochodach zstępujących wprowadzam glissando chromatyczne (połączenie glissanda z wibracją) - technikę często spotykaną w utworach wirtuozowskich.
[fragment wstępu]


SPIS TREŚCI/CONTENTS

Część/Part
I. Gamy dwuoktawowe w I pozycji/Two-octave Scales in lst position
II. Gamy dwuoktawowe ze zmianami pozycji i dwudźwiękami/Two-octave Scales with change of position and double stopping
III. Gamy trzyoktawowe durowe i molowe/Three-octave major and minor Scales
-Gamy trzyoktawowe durowe/Three-octave major Scales
-Gamy trzyoktawowe molowe/Three-octave minor Scales
IV. Gamy czterooktawowe/Four-octave Scales
V. Gamy dwuoktawowe na strunie G/Two-octave Scales on the G string


EAN 9790274008017

Write a review
Antoni Cofalik GAMY DWU-, TRZY- I CZTEROOKTAWOWE NA SKRZYPCE

Antoni Cofalik GAMY DWU-, TRZY- I CZTEROOKTAWOWE NA SKRZYPCE


Accessories

Follow us on Facebook